کمی صادقانه تر

یادداشت های سید محمد مهدی حسینی پارسا

سر فارغ!

یکشنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۳۸۷ 11:3
هان اي سر فارغ بزن بال و برم را‎
من آن مرغ بري قامت عشقم
بسوزان جگرم را...
منم سيرت فرهاد
منم منظر خسرو
هان اي ره باران زده بشتاب، برم گير
رها كن جگرم را  ،  كه عاشق نشود كس
 بكش آن مرا ، ميل ندارم كه بمانم ، بگيران نفسم را...
كه من مرغ سهي قامت خود را ميان دل عشاق بِكِشتم!
بسوزان ، بريزان ، بزن بال و پرم را...
كه من سرو سهي قامت عشقم!  بزن شاخ و سرم را...
جه كارم شود اين قامت چون سرو؟
كه چون سنگ شدم ، قلب ندارم
 و چشمان سيه سرمه ي من اشك ندارد...
بزن دشنه ي كين بر جگر پاره ي اين تن!
بيا اي دل فارغ ، بزن دشنه ي دشمنام
بكش سار و سرم را...
كه من نيز نگاهم به نگاهي گره خورده است! و مانده است!
ندانسته بدم نيك جه آتش زده بودم به دل محشر عشاق!
بزن بال و پرم را...
بكش سار و سرم را...
كه ديگر نتوانم ، و نخواهم كه بمانم.

18/5/2008 – پارسا -  تهران

حسینی پارسا
بیوگرافی
چرا دلم نكند تب؟
زمان زمان عجيبي ست!
نفس نمانده به كامم، هوا هواي غريبي ست!
چه رسم عاشقي است اين انتظار مجازي!
تعارفات زباني ، حسابهاي رياضي!
چرا دلم نزند لك؟ ، سايه ها كه دو رنگند!
عشقها که دروغين ، دشنه اند و تفنگند!
آدمان نه آدم ، دوستان نه تب دار!
مشق هاي نه مشتاق ، قلب ها همه بيمار
چرا دلم نكند تب؟
زمانه خانه ي جنگ است
ماندنم ننگ است
نشان ، نشانه ي گندم
بيا دلم تنگ است...
بيا دلم تنگ است...

پارسا، 18 فروردین 87
آخرین نوشته‌ها
آرشیو موضوعی
نوشته‌های پیشین
دوستان
کدهای وبلاگ

پیشنهاد من برای میزبانی جوملا: