کمی صادقانه تر

یادداشت های سید محمد مهدی حسینی پارسا

اینها می خواهند شهرمان را آباد کنند...

چهارشنبه ۲۲ خرداد ۱۳۹۲ 23:40

به تصاویر زیر توجه کنید:





همه ی تلاش این عزیزان و دیگر نامزدهای محترم شورای شهر حتما در جهت آبادانی شهر ماست!
یاد مثلی آلمانی می افتم که می گوید:  ما کار می کنیم که سلامت باشیم، آنوقت ناهار نمی خوریم که کارمان عقب نیافتد!

یا عقل کوچک من در درک مفهوم آبادانی عاجز است و یا بواقع آبادانی مفهومی غیر از آراستگی دارد...

برچسب‌ها: انتخابات , شورای شهر , تهران , آبادانی
حسینی پارسا

آقا جان هم بلاخره از این دنیا فرار کرد...

یکشنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۲ 21:46

من که نرسیدم!  دیگران می گفتند به تاخت می رفت،  آنچنان که همه چیز ظرف دقایقی پایان یافت و دیگر چشمان کسی به دیدن آقا جان معطر نمی شد.

چه کسی فکرش را می کرد که آقاجان هم از این دیار خسته شود.  مریم چند باره تکرار می کرد که یعنی دیگه آقاجان نیست.  یعنی دیگه آقا جان نداریم...  

نمی دانم...  نمی دانم چرا بعد از عمری بیش از 90 سال هم، فراق آقا جان، برای هیچ کسی باور پذیر نیست...

بی بی که رفته بود، آقا جان دیگر احوال گذشته ها را نداشت،  انس همیشگی اش با تلاوت قرآن، آن روز ها چند چندان شده بود،  انگار چیزی گم کرده بود و تقلا می کرد برای یافتنش...

مریم آن روز صبح اولین چیزی که گفت این بود که خواب آقا جان را دیده است.  آقا جان هنوز میان ما بود،  می گفت دیده است که آقا جان دیگر زمین گیر نیست.  بی بی آمده بود با آن چادر گل گلی اش.  آقا جان گفته بود:  گریه نکنید!  من خوبم و بی بی دستش را گرفته بود و رفته بودند...

بی بی که رفت،  برکت از خانه ی آقا جان رفته بود...  و حالا با رفتن آقا جان، به درستی احساس می کنم، برکت از زندگی ما رخت بربسته است...

برکت از خونه رفت،  رستم از شاهنومه رفت...


برچسب‌ها: آقا جان , بی بی , آقا سید ذبیح الله حسینی
حسینی پارسا

وقتی وطن، به خون خودش تشنه می شود...

چهارشنبه ۱ خرداد ۱۳۹۲ 2:31

وقتی وطن به خون خودش تشنه می شود،  عشق است اگر نصیب رگم دشنه می شود

خون مرا بریز به رگهای میهنم،  هرگز به حرمت وطنم، دم نمی زنم... دم نمی زنم...

آن روزی که سالار عقیلی، در حالی که دکتر یدالهی درکنارش ایستاده بود و برای نخستین بار این شعر را برایم خواند، احساسم در مورد تعامل این دو هنرمند کامل شد...  احساسی سرشار از احترام و ارادت

وقتی این دو مرد را کنار هم دیدم، فرصت را غنیمت شمردم برای گفتن این جمله که: سالار عزیز، آقای دکتر یدالهی؛ ترکیب شما دو نفر که به خلق اثر موسیقایی معروف "تبریز در مه" انجامید، تاریخ ایران رو، صدها سال فراز و نشیب این خاک رو، سالهای شلتاق بیگانه به وطن رو به خوبی تداعی کرد...

و اینجا بود که سالار این دوبیت شعر رو قرائت کرد، اشک در چشمان من حلقه زد و آنچه اکنون هنگام خواندن این یاد داشت می شنوید،  صدای سالار عقیلی است که اثر فاخر دکتر افشین یدالهی را می خواند.

اگر این صدا پخش نمی شود، می توانید از طریق پخش کننده ی زیر بشنوید:

دریافت کد موسیقی

برچسب‌ها: سالار عقیلی , دکتر افشین یدالهی , خون وطن , وقتی وطن به خون خودش تشنه می شود
حسینی پارسا
بیوگرافی
چرا دلم نكند تب؟
زمان زمان عجيبي ست!
نفس نمانده به كامم، هوا هواي غريبي ست!
چه رسم عاشقي است اين انتظار مجازي!
تعارفات زباني ، حسابهاي رياضي!
چرا دلم نزند لك؟ ، سايه ها كه دو رنگند!
عشقها که دروغين ، دشنه اند و تفنگند!
آدمان نه آدم ، دوستان نه تب دار!
مشق هاي نه مشتاق ، قلب ها همه بيمار
چرا دلم نكند تب؟
زمانه خانه ي جنگ است
ماندنم ننگ است
نشان ، نشانه ي گندم
بيا دلم تنگ است...
بيا دلم تنگ است...

پارسا، 18 فروردین 87
آخرین نوشته‌ها
آرشیو موضوعی
برچسب‌ها
نوشته‌های پیشین
دوستان
کدهای وبلاگ

پیشنهاد من برای میزبانی جوملا: