کمی صادقانه تر

یادداشت های سید محمد مهدی حسینی پارسا

گریستنی برای فردا

شنبه ۱ مهر ۱۳۸۵ 20:42

امان...

                          امان از درد بی دردی

                                                        قریبستان نامردی

                                   تمنا می کم ای دل!

                                                   مرو دیگر به شبگردی...

                                                                                در این دنیای لاهوت و کمر باریک

                                                                                که می دزدد نگاه هر تهمتن را!

                            چه می باید برای قنچه ها بگذاشت؟

                                                     که می مانند در زندان نامردی...

                                                                            پارسا/۳۱/شهریور۸۵/پارک رازی

 

حسینی پارسا
بیوگرافی
چرا دلم نكند تب؟
زمان زمان عجيبي ست!
نفس نمانده به كامم، هوا هواي غريبي ست!
چه رسم عاشقي است اين انتظار مجازي!
تعارفات زباني ، حسابهاي رياضي!
چرا دلم نزند لك؟ ، سايه ها كه دو رنگند!
عشقها که دروغين ، دشنه اند و تفنگند!
آدمان نه آدم ، دوستان نه تب دار!
مشق هاي نه مشتاق ، قلب ها همه بيمار
چرا دلم نكند تب؟
زمانه خانه ي جنگ است
ماندنم ننگ است
نشان ، نشانه ي گندم
بيا دلم تنگ است...
بيا دلم تنگ است...

پارسا، 18 فروردین 87
کدهای وبلاگ

پیشنهاد من برای میزبانی جوملا: