کمی صادقانه تر
یادداشت های سید محمد مهدی حسینی پارسا
گریستنی برای فردا16
شنبه ۱۶ دی ۱۳۸۵ 19:35همیشه هرگاه که بازگشتم لذت داشت و شاید این همان باشد که مرا به بازگشت دعوت می کند. و من حالا دارم بر میگردم. شاید این یک بازگشت ساده باشد اما برای آنی که حتی در برگشتن هم دلش تنگ است این یکی از یگانه هاست.
از آتن به طرف مرز ترکیه راه افتادم و به خاک ترکیه وارد شدم . حالا که مینویسم در آنکارا هستم و فردا به خاک ایران بر میگردم.
آنکارا - ترکیه
گریستنی برای فردا 15
جمعه ۱۵ دی ۱۳۸۵ 18:16رفته رفته به آتن رسیدم ، در دلم شوری برپاست که گوئی نمیداند چه میکند! و بعید است توانم تاب این شور و ولا را بیاورد ومن دلتنگم بسیار ، فردا باز خواهم گشت و بس...
حالا وقتی به خودم نگاه میکنم یاد اون لحظه ای می افتم که امیر کوچولو در پی دوست به زمین رسید و چه هاج و واج موند وقتی آدمها فقط حرفای اونو تکرار کردند!!! البته گیرم من کجا و اون کجا...
آتن ، آکروپلیس
گریستنی برای فردا 14
پنجشنبه ۱۴ دی ۱۳۸۵ 17:45گفته بودم که ... وقتی تنها می شوی تازه احساس می کنی دلت منتظر چیزی ست. و فقط همین که منتظراست کافی است که بفهمی کسی به فکر توست. به قول آن بنده ی خدائی که sms زد: وقتی صدای اومدن sms رو شنیدی معنیش این نیست که نامه داری بلکه کسی به یاد تو بوده و حالا برای من که کوچکم قد خودم این نهایت معنویت است که توی این چند روزه که اومدم نا کجا آباد بسیاری از دوستان تند تند sms میدن که فلانی کجائی... و این آخرشه برادر آخرش...
اما رفیقان من در نهایت شلوغی افکار آدمی باز هم احساسم تنهائی است و بس.
برای من دعا کنید...
یونان / 10 ساعت تا آتن
گریستنی برای فردا 13
چهارشنبه ۱۳ دی ۱۳۸۵ 14:13خدا نکند دل آدمی بگیرد!!!
اینجائی که هستم،حالا، دل آدمی نمی گیرد... آدم با وجود تنهائی دیگر تنها نیست! اما من دلم تنگ است هنوز حتی با وجود آنکه اینجائی که هستم آدمی دلش نمیگیرد... و چقدر ساده است... چقدر آرام و آرام و آرام.... در عمق فلسفه اش نیز حرف کنگی نمی یابی اگر بشناسی اش... دریا را می گویم ، دریائی که آرام صدای امواجش مرا به خویش می خواند و دلم چه شکوفا می گوید برو... و من می روم اما به ناکجا...
اینجا نا کجا آباد است؟
آبهای نیلگون خلیج فارس
بیوگرافی
زمان زمان عجيبي ست!
نفس نمانده به كامم، هوا هواي غريبي ست!
چه رسم عاشقي است اين انتظار مجازي!
تعارفات زباني ، حسابهاي رياضي!
چرا دلم نزند لك؟ ، سايه ها كه دو رنگند!
عشقها که دروغين ، دشنه اند و تفنگند!
آدمان نه آدم ، دوستان نه تب دار!
مشق هاي نه مشتاق ، قلب ها همه بيمار
چرا دلم نكند تب؟
زمانه خانه ي جنگ است
ماندنم ننگ است
نشان ، نشانه ي گندم
بيا دلم تنگ است...
بيا دلم تنگ است...
پارسا، 18 فروردین 87
آخرین نوشته‌ها
- نوروز بر شما خوبان مبارک
- 5 سال و دو کبیسه!
- لطفا جوگیر نشوید! جواد کبیر یا محمود کبیر! قیاسی که مع الفارق است...
- حضرت عزرائیل نقشه را تغییر نمی دهد
- ماژول محبوب ترین مطالب (روز - هفته - ماه) برای سایت های خبری
- عید ولایت گوارای وجودتان
- اساسن حافظه ی تاریخی مان باطری بکاپ ندارد!
- نماد سرعت ما در داد و ستد فرهنگ
- بد بخت ترین مرد روی زمین
- اینها می خواهند شهرمان را آباد کنند...
آرشیو موضوعی
برچسب‌ها
نوشته‌های پیشین
- فروردین ۱۳۹۸
- آبان ۱۳۹۶
- تیر ۱۳۹۴
- دی ۱۳۹۲
- آبان ۱۳۹۲
- مرداد ۱۳۹۲
- تیر ۱۳۹۲
- خرداد ۱۳۹۲
- فروردین ۱۳۹۲
- اسفند ۱۳۹۱
- دی ۱۳۹۱
- آذر ۱۳۹۱
- آبان ۱۳۹۱
- مهر ۱۳۹۱
- مرداد ۱۳۹۱
- تیر ۱۳۹۱
- اردیبهشت ۱۳۹۱
- فروردین ۱۳۹۱
- اسفند ۱۳۹۰
- بهمن ۱۳۹۰
- آذر ۱۳۹۰
- آبان ۱۳۹۰
- مهر ۱۳۹۰
- شهریور ۱۳۹۰
- مرداد ۱۳۹۰
- تیر ۱۳۹۰
- خرداد ۱۳۹۰
- اردیبهشت ۱۳۹۰
- فروردین ۱۳۹۰
- اسفند ۱۳۸۹
- بهمن ۱۳۸۹
- دی ۱۳۸۹
- آذر ۱۳۸۹
- آبان ۱۳۸۹
- مهر ۱۳۸۹
- شهریور ۱۳۸۹
- آرشيو
