کمی صادقانه تر

یادداشت های سید محمد مهدی حسینی پارسا

" نوجوانی و بزه" برنامه ای از رادیو سلامت

به لطف دوستان عزیزی چندین نوبت میهمان رادیو سلامت و برنامه ی مذکور بودم و همواره بر تاثبر این برنامه تاکید داشته ام ، برنامه ای با مخاطب هدفی روشن که به نیازهای رایج اطلاعاتی والدین و نوجوانان به منظور "تربیت رفتار متقابل" کمک شایانی می کند...

البته از همان ابتدا نسبت به نام این برنامه نقد داشتم و امیدوار بودم عنوان جذاب و موثر تری برای آن رقم بخورد که البته اینطور نشد!

برنامه ای که در این پست منتشر می شود با موضوع "خطراتی که نوجوانان را در اجتماع تهدید می کند" بصورت زنده در تاریخ ۲۷/۱/۸۸ پخش شد.

جهت پخش آنلاین از پخش کننده ی زیر استفاده کنید: 

لطفن پس از کلیک بر روی علامت پخش مدتی صبر کنید تا فایل صوتی لود و اجرا شود ، این فرایند بسته به سرعت اینترنت شما ممکن است از ۱۰ ثانیه تا چندین دقیقه طول بکشد.

جهت دانلود می توانید (اینجا) کلیک کنید ، دانلود با حجم ۷ مگ و ۴۰۰ کیلوبایت

لازم به ذکر است این برنامه چهارشنبه ها از ساعت ۱۵ به مدت یک ساعت بر روی موج اف ام ردیف ۹/۱۰۳ روی آنتن می رود.

حسینی پارسا

آه... ، پس چرا اینطور!؟

جمعه ۲۶ تیر ۱۳۸۸ 7:14

خیال خام پلنگ من به سوی ماه جهیدن بود

 و ماه را ز بلندایش به روی خاک کشیدن بود

چه سرنوشـت غم‌انگيزي... ، كه كرم كوچك ابريشم

تمام عمر ، قفــس مي‌بافـت! ولي به فكر پريدن بود...

 

منم و هزار توئی از تردید ها...

محتوای این پست را ، دوباره ، در آینده منتشر خواهم کرد!

یا علی

حسینی پارسا

حاشا ، که جان آدمی کشک شود!؟

پنجشنبه ۲۵ تیر ۱۳۸۸ 12:7

آهای حکومت!

جان آدمها کشک نیست که مرگشان اینقدر عادی باشد!

چند نفر باید بمیرند تا شما ککتان بگزد و کاری کنید؟

تا اقل نه روزی را ، حتا ساعتی! را به عزا بگذرانید!

تا مرگ دسته جمعی آدم ها بدیهی نشود!

هیچ به دیروز و امروز ایران توجه کرده اید؟ آدم ها می گویند ، دیدی!؟ هواپیما سقوط کرد و همه مردند!

همین! همین؟

وای ، وای ، وای چقدر بی خیالی!؟ شرمتان نمی شود! 

ارمنستان عزای عمومی اعلام می کند!  آنوفت مردم ما دارند مرگ های دسته جمعی پی در پی را تمرین می کنند!

شاید برای روزی که قرار است با یک بمب دود شویم ، خودمان و دودمانمان و هستیمان و برویم روی هوا!

داریم تمرین می کنیم مرگ های عجیبی را که عجیب تر! ساده شده اند به قدر خون دماغ شدن پسر همسایه در آفتاب فوتبال بازی کردن های تابستان!

خدای من!

پاسخ سنای ۵ ساله و سینای ۳ ساله را چه بدهم وقتی می پرسند: دائی! چرا هپیما افتاد؟ آدماش چی شدن؟!

ایرنا - گزارش تصویری (کلیک)

حسینی پارسا

هر چه از تو دور می شوم به تو نزدیک می شوم

هر چه به تو نزدیک می شوم ، از تو دور می شوم

این پست را به یادگار گذاشتم...

 

حسینی پارسا

هویت های قشری و اجتماعی فرهنگ سراهای شهر حذف می شوند.

آنچنان که دیده می شود ، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران ضمن ایجاد تغییرات گسترده در سطح مدیران ارشد ، مناطق و صف ، دستور حذف هویت های کاری مراکز تحت پوشش خود را ابلاغ نموده  و از این پس جز فرهنگ سراهای ملل ، قرآن و پایداری ، هیچ یک از فرهنگ سراهای شهر تهران بصورت تخصصی در راستای هویت های قشری و اجتماعی فعالیت نخواهند کرد.

این تصمیم سازمان فرهنگی هنری گویای عدم توفیق مراکز هویتی آن سازمان در راستای اهداف رسالتی اشان می باشد اما از سوی دیگراین شائبه را بوجود می آورد مراکزی که در راستای یک هویت قشری یا اجتماعی نتوانستند به توفیق دست یابند چگونه خواهند توانست در خیل انبوه نیازهای متنوع اجتماعی ، فرهنگی و هنری پایتخت موفق باشند!؟

سازمان فرهنگی هنری در نیمه ی نخست دهه ی هفتاد با نظر مقام معظم رهبری توسط  منصور واعظی پایه گذاری و تاسیس گردید و در طول حدود 15 سال فعالیت ، روسایی همچون مهدی ارگانی ، حجت الاسلام محمد علی زم  بنیانگذار حوزه ی هنری ، مهندس اسفندیار رحیم مشاعی معاون کنونی رئیس جمهور ، مردی جوان به نام دکترعلی عسگری ، احمد نوریان معاون اجتماعی سابق ناجا و هم اکنون نیز سید محمد جواد شوشتری یار غار دکتر قالیباف را تجربه کرده و علی رغم گستردگی مراکز و بستر تاثیر گذاری فراوان به دلیل آغشتگی به جریان های سیاسی نتوانسته به توفیقی که انتظار می رفت دست یابد.

به نظر می رسد حذف هویت فرهنگ سراهای تهران که مهم ترین دست آورد مدیرتی آن سازمان در دوران ریاست حجت الاسلام زم به شمار می رود ، دوره ی متفاوتی را برای سازمان مذکور رقم بزند ، حال آنکه ممکن است تنوع فعالیت های "عمومی" هر یک از این مراکز در حوزه های اجتماعی ، فرهنگی و هنری که عموما با کمبود نیرو و امکانات مواجه هستند شرایط خطرناکی را برای آن سازمان بوجود آورده و پس لرزه های  این خطر می تواند نظر تصمیم گیرندگان آن سازمان را برای عملی کردن ایده ی ادغام با معاونت اجتماعی شهرداری تهران جلب کرده و سازمان فرهنگی هنری را با بیش از 350 مرکز فرهنگی هنری تحت پوشش و 2000 کارمند برای همیشه به حافظه ی تاریخی کلانشهر تهران بسپارد.

از سوی دیگر عدم توجه جدی به نیازهای هویتی و ضرورت های فرهنگی شهر تهران که در شکل این تصمیم گیری به وضوح مشهود است اصل کارشناسی چنین اقدامی را به چالش می کشد ، آنچنان که حذف مراکزی هویتی همچون مرکز فرهنگی هنری نوجوانان تهران که با مخاطبت گروه هدف نوجوان که یکی از اصلی ترین مخاطبین فرهنگ سرا ها را تشکیل داده و هر گونه کم توجهی به این هویت موفقیت آینده ی اجتماع را به مخاطره می اندازد و یا حذف فرهنگ سرای اقوام علی رغم سکونت بسیاری از اقوام  ایرانی در تهران و ضرورت حفظ آئین های قومی آنان ، و برخورد مشابه با مراکزی چون فرهنگ سرای دانشجو ، بانو که هیچ یک نمونه ی مشابه و جبرانی را حداقل در حوزه ی مرتبط با شهرنشینی در شهر تهران ندارند و از سوی دیگر حفظ هویت هایی اگر چه بسیار ارزشمند اما دارای مراکز همسوی بسیار درسطح شهر همچون فرهنگ سرای قرآن ، پایداری(انقلاب و دفاع مقدس) و ملل شائبه ی برخورد گزینشی و محافظه کارانه ی مدیران آن سازمان را تقویت می کند.

البته با توجه به همزمانی این تغییرات گسترده در آن سازمان و حذف نوریان که از همراهان صمیمی قالیباف بشمار می رود ، نمی شود از کنار فرضیه ی تاثیر بسیار زیاد شوشتری در دگرگونی سازمان فرهنگی هنری به سادگی گذشت ، و حتی می توان گمان برد که شوشتری خود مامور ادغام سازمان فرهنگی هنری با معاونت اجتماعی شهرداری تهران باشد!

اگر چه حذف سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران حداقل نیازمند جلب نظر هیات امناء و البته مجلس شورای اسلامی است اما شدت سیاسی کاری و عقب گردهای آن سازمان در طی دوران فعالیت بقدری بوده است که بتواند چنین تغییری را در نگرش تصمیم گیرندگان آن سازمان صورت دهد.

به نظر می رسد بهتر است ، هیات مدیره و هیات امنای سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران تا پیش از ابلاغ رسمی دستورالعمل حذف هویت ها ، بازنگری ویژه تری نسبت به این تصمیم داشته باشند و حداقل مراکز موثری همچون مرکز نوجوانان ، اقوام ، بانو و دانشجو را با حفظ هویت از خطر ابتلا به بی هویتی مصون داشته و مراکز فوق را مامور برنامه سازی و تزریق آن به دیگر مراکز آن سازمان نمایند تا با این اقدام در وحله ی نخست خطر کم توجهی دراین هویت های بدون پشتیبان رفع و سپس دیگر مراکز عمومی آن سازمان خوراک کارشناسی شده ای را در رابطه با مخاطبین متنوع خود از مراکز مذکور اخذ و در دستور کار قرار دهند.

 

حسینی پارسا

تلویزیون رنگی ، اگر چه رنگیه! اما این به این معنا نیست ، که دیگه سیاه و سفید رو نشون نده! یا نخواد که نشون بده! ، تلویزیون رنگی ، تنها سه رنگ رو به رنگاش اضافه کرده! اون برای ترکیب همین سه رنگ و رخ نمایی دیگر رنگاش بسیار هم به "سپید و سیاه" نیازمنده!

محمد حسین ، پسر خواهرم ، عکس: عصر جمعه ، خودم

گاهی اوقات ، همین دنیای رنگی هم ، حال آدمو بهم می زنه!

 

حسینی پارسا
بیوگرافی
چرا دلم نكند تب؟
زمان زمان عجيبي ست!
نفس نمانده به كامم، هوا هواي غريبي ست!
چه رسم عاشقي است اين انتظار مجازي!
تعارفات زباني ، حسابهاي رياضي!
چرا دلم نزند لك؟ ، سايه ها كه دو رنگند!
عشقها که دروغين ، دشنه اند و تفنگند!
آدمان نه آدم ، دوستان نه تب دار!
مشق هاي نه مشتاق ، قلب ها همه بيمار
چرا دلم نكند تب؟
زمانه خانه ي جنگ است
ماندنم ننگ است
نشان ، نشانه ي گندم
بيا دلم تنگ است...
بيا دلم تنگ است...

پارسا، 18 فروردین 87
کدهای وبلاگ

پیشنهاد من برای میزبانی جوملا: